به نقل از «ایلنا»

تصویرسازی تئاتر مسیر جدیدی از هنر را به رویم گشود

تاریخ انتشار: ۱۳ اردیبهشت ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۳۱۶۱۰۷۹

پریسا جعفری در گفتگو با خبرنگار ایلنا، درباره همکاری‌اش با «امیر دژاکام» گفت: از طریق فراخوان، پیش از تمرینات نمایش «ننه دلاور و فرزندانش» برای بازیگری در این گروه با کارگردان اثر آشنا شدم و پس از ارائه پوستر، آثارم در حوزۀ تصویرسازی مورد استقبال قرار گرفت.

ادامه داد: ایدۀ تصویرسازی برای یک نمایشنامه به ذهنم رسیده بود و بر همین اساس، «امیر دژاکام» پیشنهاد مرا برای تصویرسازی از نمایشنامه پذیرفت و من برای درک بیشتر مطالب موجود در نمایشنامه، در بازۀ زمانی تمرینات به گروه اضافه شدم و به نظرم، تصویرسازی تئاتر مسیر جدیدی از هنر را به رویم گشوده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

جعفری در ادامه با تأکید بر این امر که همواره کوشیده است تا ضمن تولید آثارش، بتواند مفاهیم روشنی از نمایشنامه را به مخاطب انتقال دهد، افزود: فکر می‌کنم در این زمینه، نسبت به تجربه کاری و زمان کوتاهی که داشتم، توانسته‌ام موفق عمل کنم.

این هنرمند تصویرساز، در بخشی دیگر از این گفتگو، تصویرگری متون و نوشته‌های بزرگان را نیازمند تجربه و مهارت زیاد دانسته و ادامه داد: تصویرگر باید به بهترین شکل ممکن، مفاهیم موجود در نمایشنامه را به تصویر بکشد و از این طریق به نگارندۀ متن ادای دین کند.

جعفری، تصویرگری را نقاشی روایی برشمرده و آن را راوی مجسم متن نامیده و بر همین اساس، اظهار داشت: این نوع از تصویرگری، همراه یا بدون متن کاربرد دارد و می‌تواند دنباله‌دار یا تک فریم باشد.

جعفری، پیرامون تفاوت‌های تصویرگری با نقاشی نیز، تصریح کرد: تفاوت اصلی تصویرگری با نقاشی، هدفمند بودن آن برای کاربرد مشخص، درنظر گرفتن مخاطب و سفارش‌دهنده است و از این نظر مشابهات بسیاری با طراحی گرافیک دارد.

اوبا اشاره به این امر که نقاشی‌های داخل کتاب‌های کودک و روی جلد کتاب‌های بزرگسال، گاه داخلی برای متن- که در ایران، تصویرگری برای متن بزرگسال کمتر رایج است، نقاشی‌های روی پوسترهای تبلیغاتی و اقلام تجاری، داستان‌های مصور در قالب های کمیک و استریپ، و طراحی‌ها و نقاشی‌های داخل مجلات و روزنامه‌ها را از مهم ترین زمینه های تصویرگری برشمرده و یادآور شد: حدود ٢ماه فرصت داشتم تا نمایشنامه را مطالعه کرده و تصویرسازی های آن را به اجرا برسانم.

جعفری با اشاره به این امر که برای انجام این کار زمان زیادی نداشته است، گفت: سعی کردم در این فرصت کوتاه، با توجه به آنچه درک کردم، آرتورو را در قالب‌های اکرلیک، آبرنگ، چاپ دستی و کلاژ به تصویر بکشم.

این هنرمند تصویر ساز در ادامه با اشاره به این امر که تصاویر براساس موضوع اصلی هر صحنه نمایش نامگذاری شده است، افزود: دراین مورد، بخشی از دیالوگ هر صحنه را، که بازگو کننده پیام مهم نمایش است انتخاب کردم و مطابق آن تصاویر را در ذهنم خلق کردم و آن را به تصویر کشیدم.

جعفری انتقال مفهوم داستان را مهم‌ترین هدف تصویرگری برشمرده و ادامه داد: دیدن تصویرسازی‌های آرتورو، قبل از دیدن نمایش، می‌تواند به بیننده کمک کند تا با حس و حال نمایش آشنا شود و پس از دیدن نمایش نیز نکات و مفاهیم آن را راحت‌تر درک کند و این دقیقا مانند تصاویر کتاب است که به فهم موضوع داستان، بسیار کمک می‌کند.

این هنرمند اظهار امیدواری کرد: امیدوارم توانسته باشم تصاویر تاثیرگذاری برای آرتورو خلق کرده باشم و مسئولیت بزرگی را که امیر دژاکام لطف کرد و به عهده من گذاشت را به نحو احسن انجام داده باشم.

جعفری در پایان ضمن ابراز خرسندی از این امر که اولین فردی است که تصویرسازی نمایشنامه را همزمان با اجرای نمایش به معرض دید عموم تماشاگران گذاشته است، خاطر نشان کرد: تلاش می‌کنم که این راه را ادامه دهم و سهم کوچکی را هم در زمینه تصویرگری و هم تئاتر داشته باشم.

نمایش «صعود مقاومت پذیر آرتورو اویی» که از 17 فروردین ماه با حضور تعداد بسیار زیادی از بازیگران به روی صحنه رفته است این روزها به اجرای خود در تالار حافظ تهران ادامه می‌دهد.

این اثر، پس از برگزاری جشنوارۀ تئاتر دانشجویی، از 24 دی ماه تا 13 خرداد ماه هر شب از ساعت 20:45 به مدت 90 دقیقه روی صحنه خواهد بود.

سروش طاهری (بوچر-هنرپیشه)، تینو صالحی (کلارک – قاضی)، بهار قاسمی (منشی- پرستار)، بهرام ابراهیمی (روما- شیت)، مرتضی آقاحسینی (داگسبارو – سبزی فروش سیسرویی)، دانیال ابراهیمی (داگسبارو جوان)، امیر کربلایی‌زاده (آرتور و اویی)، بهزاد خلج (گانگستر) ، احسان ابوالقاسم (ادیگارد اویی)، ابوالفضل جمشیدی (جیری)، حسین شهبازی (باول – فیش)، ملیحه کیا (گودویل-برادر کراکت- اینا) ، هدیه آزاده (اوکیسی- کراکت)، مهرنوش دارا (زن- وکیل مدافع)، حامد پورمحمد (جیوولا)، عارف عباسی (دادستان- کشیش)، سمیه صباغی (داکدیسی)، نرگس محمدی (بتی دالفیت)، شهره رعایتی(آقای دالفیت) از جمله بازیگرانی هستند که در آخرین اثر امیر دژاکام در مقام کارگردان به ایفای نقش می‌پردازند.

در خلاصه داستان این نمایش آمده است: داستان نمایشنامه در مورد جنایتکار خرده پا به نام آرتورو اویی که از آشفتگی وضع بازار سبزیجات در شیکاگو و فساد موجود در دستگاه قضایی و شورای شهر استفاده کرده و به یک جنایتکار قدرتمندی تبدیل می‌شود که تمام امور شهر را به دست گرفته، مخالفان خویش را ساکت کرده و قصد تسخیر سایر نقاط را دارد.

«صعود مقاومت پذیر آرتورو اویی» تا 13 خرداد ماه سال جاری در تالار حافظ تهران، هر شب از ساعت 20:45 دقیقه به روی صحنه خواهد رفت.

آهنگساز: میرامیر میری، خواننده: حامد فقیهی، طراح حرکت: بهزاد جاودان فرد، طراح لباس: مژگان عیوضی، طراح پوستر و بروشور: محمد مساوات، طراح نور: اصغر خلیلی، نوازندگان: حمید رضا یوسفی ( کوبه ای)، محسن مهاجر (هارمونیکا-گیتار)، مشاور کارگردان: آیدا دژاکام، دستیاران کارگردان: الهام صحت، حسین شهبازی، ساخت تیزر: مصطفی فرج زاده، شایان افکاری، علی اوجی، مدیرتولید: علی پالیزدار، جانشین تولید: ابوالفضل جمشیدی، مجری طرح: حسین اردستانی، دستیار تولید: مهرنوش بیگ زاده، مدیر صحنه: عارف عباسی، حامد پورمحمد، غزاله جهان بین، منشی صحنه: مهرنوش دارا، هدیه آزاده، عکاس: مصطفی فرج زاده، میترا رحیمی، پویا سیفی، تدارکات: احسان ابوالقاسم، بهزاد خلج، دستیار لباس: سمیه صباغی، دوخت لباس: کارگاه مانگ، روابط عمومی و تبلیغات مجازی: فریبا جدیدی، مشاور رسانه: امین کردبچه چنگی، هماهنگی: شهرآشوب مفتاحی، رسانه: سیما قربانی زاده، فائزه فراهانی، همکاران بنیاد رودکی، مدیرعامل بنیاد رودکی: علی اکبر صفی پور، مدیر تالار حافظ: هومن شیخ بشارتی، مسئول داخلی و هماهنگی: سیامک قطاعی، مسئول فنی: جمشید شعبانی، مسئول صدا: محمد زمانی، مسئول نور: امیر محمدی، مسئول صحنه: حمید صالحی، نورپردازی: حمید سلامی و صحنه: احمد محمدی، عواملی هستند که در این نمایش در قالب گروه اندیشۀ ماهان امیر دژاکام را یاری می‌کنند.

منبع: ایلنا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.ilna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایلنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۱۶۱۰۷۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نونزدهمین مراسم «شب کارگردان» برگزار شد/ آرزوی نویدمحمدزاده چه بود؟

نوزدهمین مراسم «شب کارگردان» انجمن صنفی کارگردانان تئاتر ایران و آئین نکوداشت اکبر زنجانپور، عصر امروز نهم اردیبهشت ماه ۱۴۰۲ در خانه هنرمندان ایران برگزار شد.

حمود دولت‌آبادی، فریبرز گلبن، اسماعیل خلج، اصغر همت، ایرج راد، حبیب رضایی، مسعود دلخواه، مهدی میامی، کاظم هژیرآزاد، مجید امرایی، محسن بهرامی، از حاضران در این مراسم بودند‌.

در ابتدای این مراسم شهرام گیل‌آبادی رئیس انجمن صنفی کارگردانان تئاتر گفت: امروز روز تولد استاد حمید سمندریان است. خاطرات فراوانی با نام بردن از حمید سمندریان به عنوان نشانه و تلنگر در ذهن ما ایجاد می‌شود. هیچ لحظه‌ای در تئاتر ایران ایشان از ذهن ما فراموش نمی‌شود.

وی ادامه داد: انجمن با مرور ملاک‌های مختلف در طول سال به این نتیجه رسید که مدالیوم و نشان عالی خود را به استاد اکبر زنجانپور چهره تأثیرگذار تئاتر ایران اهدا کند. انجمن به دلایل حمایتی قصد دارد به خاطر منش فکری و کاری‌شان از ژاله علو، علیرضا کوشک‌جلالی و علی شمس نیز قدردانی کند.

وی افزود: خوشحال و خرسندیم که با سختی در کنار دوستان‌مان ایستادیم و هیچ تحمیلی را نپذیرفتیم و با استقلال و به پشتوانه بزرگان تئاتر پیش می‌رویم. تئاتر عرصه نقد، تحلیل و حقانیت است.

گیل‌آبادی بیان کرد: سال قبل مدالیوم انجمن به آتیلا پسیانی اهدا شد که دیگر در میان‌مان نیست. یادش را گرامی می‌داریم.

سپس تصاویری از مراسم هجدهمین «شب کارگردان» و سخنان زنده‌یاد آتیلا پسیانی نمایش داده شد‌.

در ادامه احسان حاجی‌پور دبیر مراسم متن لوح قدردانی از علی شمس را قرائت کرد و سپس با حضور صدرالدین زاهد از علی شمس قدردانی شد.

علی شمس روی سن آمد و گفت: ممنونم که انجمن به یاد من بود. من حرفی نمی‌زنم که جشن امشب به حاشیه نرود. امیدوارم مسیر چرخ روزگار به شکل دیگری بچرخد که هر کدام از ما تئاتر مدنظر خود را روی صحنه ببریم و هیچ رنج و عذابی گریبان‌مان را نگیرد.

در ادامه آرش دادگر عضو هیأت‌مدیره انجمن صنفی کارگردانان تئاتر روی صحنه رفت و ضمن قرابت متن لوح قدردانی علیرضا کوشک‌جلالی گفت: یک سال پیش تماس تلفنی داشتم و کارگردان بزرگی با من تماس گرفت. از لقب استاد برای او استفاده کردم ولی او گفت که از واژه استاد استفاده نکن. علیرضا کوشک جلالی برای من همچنان استاد است و اعتبار بین‌المللی به تئاتر ایران داده است.

سپس پیام صوتی ژاله علو برای حاضران در مراسم پخش شد. وی در ابتدای این پیام از اینکه به دلیل کسالت نتوانسته در جمع حضور پیدا کند، عذرخواهی کرد.

وی در ادامه پیام خود یادآور شد: هنر والای تئاتر برای من ارزشمند بوده و با اشتیاق تمام کار هنر را دنبال کردم. من کار تئاتر را از ۱۳۲۷ در تئاتر تهران شروع کردم. سپس در تئاتر فردوسی و پس از آن در تئاتر فرهنگ به ایفای نقش پرداختم.

وی به ذکر نام کارگردان‌ها و نمایش‌هایی که همکاری داشت پرداخت و یادآور شد: در ادامه در سینما و رادیو نیز فعال شدم.

علو تاکید کرد: فکر می‌کنم بزرگترین ارزش برای هر هنرمندی این است که نتیجه کار‌های خود را توسط مردم ببیند. خوشحالم کار‌هایی کردم که همچنان بین مردم به نیکی از آن یاد می‌شود و خوشحالم کار‌هایی کردم که مردم از آنها راضی هستند.

در ادامه اصغر همت لوح قدردانی از کوشک‌جلالی را به وی اهدا کرد.

سپس محمد رحمانیان روی صحنه حضور پیدا کرد و بخشی از نمایش رادیویی «روز‌های رادیو» را که اشاره‌ای به ژاله علو و رقیه چهره‌آزاد داشت، خواند.

وی خطاب به کوشک‌جلالی گفت: حضور تو برای تئاتر ایران مانند یک معجزه است، بمانی برای‌مان.

سپس متن لوح قدردانی از ژاله علو را قرائت کرد و ایرج راد به نمایندگی از ژاله علو لوح و نشان مدنظر را دریافت کرد.

در این بخش از مراسم، هایده حائری خطاب به حاضران در مراسم گفت: من از مردم قدردانی می‌کنم که قدر هنرمندان‌شان را می‌دانند و در این مراسم حضور پیدا کردند. هنرمندان تلاش می‌کنند با فعالیت‌های خود هنر را پیش ببرند گرچه همه چیز بر علیه‌شان است.

حائری در ادامه به طنز بیان کرد: حیف است که جایزه ژاله علو عزیز را ۲ آقا بگیرند، به همین دلیل آمدم و جایزه ژاله علو عزیز را می‌گیرم.

در این بخش از مراسم تصاویری از گفت‌وگوی محمد رحمانیان با اکبر زنجانپور پخش شد که طی آن زنجانپور به ذکر خاطراتی از نحوه حضور خود در عرصه بازیگری و تجربه همکاری با حمید سمندریان و جمیله شیخی پرداخت.

سپس محمود دولت‌آبادی روی صحنه رفت و یادی از مهدی فتحی به عنوان دوست مشترک خود و زنجانپور کرد و گفت: روزی مهدی به اکبر گفت کسانی که هنر کار نمی‌کنند چه می‌کنند؟ من در عجب بودم از افقی که پیش روی این ۲ عزیز شکل گرفته است. اکبر سعی کرده که همیشه هنر بورزد ولی موانع خیلی وقت‌ها اجازه نداده است. این اجتماع به نشانه دوستی و ارادت به هنرمندان تئاتر تشکیل شده و بسیار گرامی است.

وی یادآور شد: لازم نیست که حتماً چیزی بشود. همین که سرپا هستید و همین شب‌ها را برپا می‌کنید یعنی شدن. امیدوارم همیشه پاینده باشید.

سپس محمد رحمانیان مجدداً روی صحنه رفت و گفت: اولین بار استاد را در «آتش بدون دود» و سپس در کار‌های تلویزیونی دیدم. بعد از آن تماشای نمایش «همه پسران من» به کارگردانی اکبر زنجانپور باعث شد بفهمم که در زندگی به جای درستی رسیده‌ام. کار درخشانی بود که لحظه‌لحظه‌اش کلاس درس بود.

وی خطاب به زنجانپور تاکید کرد: از صمیم قلبم خیلی از شما متشکرم آقای زنجانپور.

سپس تصاویری از نمایش «چشم اندازی از پل» به کارگردانی حمید سمندریان در سال ۱۳۵۱ پخش شد که اکبر زنجانپور در جوانی خود در آن به ایفای نقش پرداخته بود.

در ادامه مسعود دلخواه نیز روی صحنه رفت و گفت: اکبر زنجانپور مثل هیچ کسی نیست؛ بازیگر و کارگردانی توانا و از همه مهمتر انسانی شریف و دوست‌داشتنی است.

وی تاکید کرد: اکبر زنجانپور بودن ساده نیست و دشوار است، از این رو صحبت کردن درباره او هم دشوار است.

دلخواه یادآور شد: وقتی نمایش «سیزوئه بانسی مرده است» با کارگردانی رکن‌الدین خسروی را دیدم، بازی اکبر زنجانپور حیرت‌زده‌ام کرد.

وی تصریح کرد: حق اکبر زنجانپور این است که جایزه‌ای به نام وی به بازیگران تئاتر اهدا شود.

نوید محمدزاده دیگر سخنران این مراسم بود که گفت: وقتی قرار باشد درباره استاد صحبت کنم، خجالت می‌کشم. خیلی دوست‌تان دارم. امیدوارم قسمت باشد تا روی صحنه با شما نفس بکشم و قسمت باشد روی صحنه تئاتر از شما یاد بگیرم.

سپس شهرام گیل‌آبادی مجدداً روی صحنه رفت و عنوان کرد: در بیش از ۳۰ سالی که در رادیو بودم، صدای رامین فرزاد از گوشم خارج نمی‌شود که ته مانده غذا‌ها را به گربه‌ها می‌داد و برای‌شان «هملت» می‌خواند. سعادت این را داشتم که تجربه حضور در خدمت بزرگان را داشته باشم. مهدی فتحی روبه‌روی دیوار می‌ایستاد و دیالوگ‌های خود را مرور می‌کرد. ما با حکمت‌های مختلف از جمله آموزش در رادیو مواجه بودیم.

وی یادآور شد: دیدن حرکات معلم بزرگی، چون اکبر زنجانپور درس‌های بزرگی برای من داشت. چیزی که از این نسل بزرگ عاید من شد این بود که نظم توسعه فکری، دانایی و درایت، سکوت را به همراه می‌آورد. استاد زنجانپور با اندیشه و آثار خود عالم دیگران را ارتقا داد. اکبر زنجانپور در عالم هنر از آبرو‌های زمین است.

در ادامه پرویز ممنون روی صحنه حضور پیدا کرد و گفت: من از خاطرات هنرجویی و دانشجویی اکبر می‌گویم. اولین بار که دعوت شدم برای تدریس در دانشگاه، نمایشی را از بهمن فرسی دیدم و اکبر زنجانپور نقش اصلی را بازی می‌کرد. مونولوگی طولانی داشت و من تحت تأثیر صدا و بیان اکبر زنجانپور قرار گرفتم.

وی یادآور شد: اکبر از جمله ۴ نفری بود که در دانشگاه به آنها عشق می‌ورزیدم و آخری آذر فخر بود که رفت. من و اکبر اختلاف سنی زیادی نداشتم.

ممنون تاکید کرد: زنجانپور بدون شعار کار می‌کرد. فردی با شخصیت بود که برای هم حرمت قائل بودیم. اکبر همیشه محترم و بسیار جدی بود.

اکبر زنجانپور در ادامه و در میان تشویق همگان روی صحنه رفت و گفت: این تعریف‌ها مسؤولیت آدم را زیاد می‌کند، اینکه هنر و نخ مرتبط هنر یعنی مخاطب را جدی بگیریم. ما تلاش می‌کنیم تا ارتباط نانوشته و ناگفته را در تئاتر ایجاد کنیم.

وی تاکید کرد: وظیفه ما هنرمندان تئاتر این است که تصویری که دیده نمی‌شود بسازیم و آنچه شنیدنی نیست بشنویم و به مخاطب ارائه دهیم. زمانی به این مهم می‌رسیم که کمتر حرف بزنیم.

زنجانپور تصریح کرد: هنریک ایبسن می‌گوید قوی‌ترین انسان کسی است که تنهاترین است. بگردیم و تنهایی‌های خود را پیدا کنیم.

در پایان این مراسم گیل‌آبادی متن لوح قدردانی از زنجانپور را قرائت کرد و نکوداشت اکبر زنجانپور با حضور محمود دولت‌آبادی، محمد رحمانیان، پرویز ممنون، ایرج راد، اسماعیل خلج و چند تن از چهره‌های هنری برگزار شد.

باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری سینما و تئاتر